Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Ελλάς

Ορκίζομαι πως η πατρίδα μου γεννήθηκε στα μεταλλεία του Λαυρίου το 1869 και πως βρίσκεται εκεί που βούλιαξε το Σάμινα.
Στην πατρίδα μου το φεγγαράκι δεν είναι λαμπρό, δεν φέγγει και η λίστα Λαγκάρντ χάνεται στη νύχτα.
Πατρίδα μου είναι η φούσκα του χρηματιστηρίου και η λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων.
Ορκίζομαι πως η πατρίδα μου, είναι εκεί που οι μίζες της siemens καθορίζουν την μοίρα της και οι δικαστές έχουν μεζούρα για καλλίγραμμες Ρωσίδες.
Στην πατρίδα μου οι ζαρντινιέρες είναι φτιαγμένες απο σιδερογροθιές,γκλομπς και αρβύλες μπάτσων.
Ορκίζομαι πως στην πατρίδα μου το ξέπλυμα χρήματος γίνεται σε χώρο ιερό απο παπάδες λογιστές.
Η πατρίδα μου,αν είσαι φασίστας τσεκουροφόρος,σου εχει φυλαγμένη υπουργική καρέκλα και μισθό δια βίου.
Η πατρίδα μου έχει χώρο για όλους,εκτός της διαφορετικότητας και της Ελευθερίας.
Η πατρίδα μου,είναι και πατρίδα του Κοσκωτά,του Λαυρεντιάδη,του Άκη,του κομιστή,του Πρετεντέρη,του Γαρουφαήλ,του...
Ορκίζομαι πως η πατρίδα μου έχει πολλά,πολλά υποβρύχια.
Στην πατρίδα μου οι φράουλες είναι απ'τη Μανωλάδα και το γάλα είναι θέμα κουμπαριάς.
Στην πατρίδα μου η δημοκρατία διαπομπεύεται,εξευτελίζεται και φυλακίζεται επειδή είναι οροθετική.
Ορκίζομαι πως η πατρίδα μου μερίμνησε ανάλογα για τα 502 παιδιά των φαναριών.
Στην πατρίδα μου οι τσιγγάνοι δεν είναι άχρηστοι,κάνουν τα μικρά παιδιά να τρώνε το φαί τους.
Ορκίζομαι πως στην πατρίδα μου, λόγω οικονομικής κρίσης, κλείνουν νοσοκομεία και σχολεία,απολύονται εκπαιδευτικοί και γιατροί αλλά οι εκκλησίες και το παπαδαριό παραμένουν στη θέση τους.
Ορκίζομαι πως στην πατρίδα μου η αυγή είναι πάντα χρυσή και πως οι σφαίρες του προστάτη πολιτών φυτεύονται στα κορμιά 15χρονων παιδιών.
Ορκίζομαι πως στην πατρίδα μου,τα μαχαίρια των ναζί σκίζουν στα δύο τις καρδιές των ελεύθερων ανθρώπων.


"Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς"  (όρκος Φιλικής Εταιρείας)  














Αφέντες και δούλοι στη σύγχρονη «Πολιτισμένη» κοινωνία

Πολλούς αιώνες πριν από την εποχή μας ο Αριστοτέλης – ουσιαστικά υποστηριχτής του θεσμού της δουλείας, αφού οι δούλοι ήσαν οι «μηχανές» της παραγωγής των υλικών «αγαθών»-, είχε εκφράσει την άποψη ότι η δουλεία μπορούσε να καταργηθεί, αν στη θέση του δούλου έμπαιναν μηχανές «αυτοκίνητες». Αν ζούσε σήμερα ο μεγάλος σοφός, θα διαπίστωνε, όμως, ταυτόχρονα ότι υπάρχει και πλήθος από, κάθε είδους, δούλους. Η σοφία του, λοιπόν, αστόχησε. Αποδείχνεται περίτρανα πως δεν είναι η μηχανή που κάνει ή δεν κάνει το δούλο. Μπορεί, κάλλιστα, να μην υπάρχει μηχανή και να μην υπάρχει ή να υπάρχει δούλος. Και το αντίστροφο. Δεν είναι, επομένως, η μηχανή που επιτάσσει την παρουσία ή απουσία δούλων. Το αίτιο, η παραγωγός αιτία της δουλείας, είναι η άλλη…»μηχανή»! Είναι το για ποιον δουλεύουν οι μηχανές. Γι’ αυτό και η αντίληψη του Αριστοτέλη, για εξάλειψη της δουλείας με την εμφάνιση της μηχανής, φάνηκε ότι είναι ανεδαφική. Ο σοφός δεν έλαβε υπόψη του πως όσο υπάρχουν αφέντες θα υπάρχουν και δούλοι. Δε μπόρεσε ή δε θέλησε, να δει τα πράγματα με «γυμνό οφθαλμό». Έβαλε παραμορφωτικούς φακούς. Γι’ αυτό είδε το δούλο στη θέση της μηχανής και υπολόγισε πως με την εμφάνιση της μηχανής θα έχουμε την απαλλαγή του ανθρώπου από το ρόλο του δούλου. Δεν παρατήρησε τον μπιρμπιλομάτη αφέντη, που άλλα ανάδευε στο αρρωστημένο του μυαλό, καραδοκώντας στο βάθος της σκηνής. Τον αφέντη που δεν τον νοιάζει ποτέ τίποτ΄ άλλο παρά η αφεντιά του. βρείτε εσείς όσες μηχανές θέλετε. Δεν πρόκειται να απαλλαγεί ο άνθρωπος από τη δουλεία, επειδή βρέθηκαν ή θα βρεθούν κι άλλες μηχανές. Θαυμάσια μπορούν να πολλαπλασιάζονται, παράλληλα και ταυτόχρονα και ισοδύναμα, μηχανές και δούλοι.
Το βλέπουμε «φως φανάρι» στην πράξη και «χρείαν μαρτύρων» δεν έχουμε. Μια και μοναδική «μηχανή» μπορεί αν ελευθερώσει το δούλο και να εξαλείψει τη δουλεία από τον κόσμο: η μηχανή εκείνη που θα ξεπαστρέψει από τα ον κόσμο τους αφέντες!Κι αυτή η μηχανή δε θέλει ούτε σίδερα, ούτε κατσαβίδια και αμόνια για να γίνει. θέλει μόνο γνώση και απόφαση για αγώνα. Με τον αγώνα θα έρθει η λύτρωση του ανθρώπου από τη δουλεία του. με τον αγώνα που θα εκπαραθυρώσει τους αφέντες και θα δώσει τις μηχανές στα χέρια όλων, για κοινή προκοπή. Καλός και σοφός ο Αριστοτέλης, αλλά στο σημείο αυτό δεν κατάφερε να δει σωστά. Η πραγματικότητα τον διαψεύδει.
 Σήμερα, με αναρίθμητες, πολύπλοκες και «θαυματουργές» μηχανές, έχουμε αναρίθμητους δούλους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Δούλοι κάθε είδους υπάρχουν στον κόσμο. Δούλοι των πολυεθνικών εταιριών, των μεγαλοκτηματιών, της γραφειοκρατίας, των δικτατοριών (συγκαλυμμένων ή απροσχημάτιστων», του καταναλωτισμού, της θρησκευτικής και πολιτική διαβουκόλησης και κάθε άλλης μανίας. Για δυο απλούς λόγους. Ο πρώτος και βασικός είναι η ύπαρξη αφεντάδων (κάθε καρυδιάς καρύδια) και ο δεύτερος η απαιδευσία που μας δέρνει. Και στην ο ποία έχουμε εθιστεί και βολευτεί προς μεγάλη ευφροσύνη των αφεντικών, που γι’ αυτό ίσα – ίσα φροντίζουν με όλους τους τρόπους: για την απαιδευσία μας. κρατώντας μας σ’ αυτήν, μας κάνουν ό,τι θέλουν.


 Ζούμε, λοιπόν, σ’ ένα λιβάδι, σε μια φάρμα. Εμείς, το κοπάδι! Μέσα στην αθλιότητα. Αγκομαχάμε για τον επιούσιο.
Οι αφέντες «στ’ αλόγατα καβάλα» τριγυρνάνε και μας σαλαγάνε! Κουνάνε την κλάρα και μας πηγαίνουν όπου θέλουν! τρέχουμε σαν τα πρόβατα ν’ αρπάξουμε την κλάρα. Και τα’ αφεντικά ευφραίνονται με την αμυαλοσύνη μας. Κοντά εμείς. Ο ένας, οπαδός του Α. ο άλλος, φανατισμένος με τον Β πολιτικό ή άλλου είδους «ηγέτη». Κανένας μας με τον εαυτό μας, κανένας μας ο εαυτό του! Όλοι οπαδοί κάποιου. Το «ανήκειν» το κατάπιαμε αμάσητο! Μας το σερβίρουν, στο μεταξύ, με όλους τους σπουδαιοφανείς τρόπους. «Παιδαγωγοί», «στοχαστές», «διανοούμενοι» - εξωνημένοι όλο, πανάθεμά τους! – μας  γαλβανίζουν το λίγο μυαλό και μας αποκουτιαίνουν. «ανήκειν», λέει.
Ο άνθρωπος έχει την τάση- έχει τη διάθεση, τη ροπή-να ανήκει κάπου. Το «ανήκει», λοιπόν, κυρίαρχο στοιχείο. Άρα: «χωθείτε στο μαντρί» που σας ετοίμασε ο κάθε δημαγωγός πολιτικής, θρησκείας, εθνικοφροσύνης, πατριδοκαπηλίας κ.λ.π.!
Πού τη βρήκε ο άνθρωπος, αλιτήριοι, την τάση, τη ροπή προς το ανήκειν; Ποιος του τη φύτεψε στο κούτελό του, αν όχι εσείς;
Μα αν ήταν ο άνθρωπος από γεννησιμιού του με τούτη ή εκείνη την τάση, ροπή, κλίση ή δωρεά δοσμένη, χαραγμένη ανεξίτηλα πάνω του, ποιος ο λόγος να κοπιάζουν κράτη και βασίλεια – αιώνες τώρα – με παιδαγωγικές και με συστήματα εκπαιδευτικά να διαπλάσουν τον άνθρωπο; Αν ήταν έτοιμος, διαπλασμένος «προορισμένος», προς τι όλη η διαδικασία της διαπαιδαγώγησης; Τόσο αφελείς νομίζετε πως είναι οι απανταχού κρατούντες όλων των εποχών που πρώτη έγνοιά τους είναι ο έλεγχος της εκπαίδευσης; Τόσο αφελείς θαρρείτε πως είναι οι θρησκευτικοί μεγιστάνες που ιδρύουν και συντηρούν αμέτρητα κατηχητικά για να φωτίσουν(;) τους νέους; Αφελείς είναι όσοι νομίζουν ότι αυτοί είναι αφελείς! Την tabula rasa μας την παρουσιάζουν ως «τείνουσαν» και «ρέπουσαν» προς τούτλο ή εκείνο, ως «ντε και καλά» θέλουσαν ανήκειν»! Φυσικά, δυνάμει όλα μπορεί να λανθάνουν. Οι επιρροές, όμως, θα παίξουν τον αποφασιστικό ρόλο. Κι αυτές είναι ελεγχόμενες και μπορούν να «κατασκευάζονται». Έτσι λ.χ. είναι ο σημερινός καταναλωτισμός. Ροπή που καλλιεργείται ποικιλότροπα. Δημιουργούνται οι τεχνητές ψευτοανάγκες, για τον καθένα μας , και τρέχουμε να προλάβουμε! Αλλά μπορεί η χελώνα να προηγείται του Αχιλλέα; Μην αυταπατώμαστε. Το Σύστημα είναι ασυναγώνιστο. Έχει μηχανισμούς πολύπλοκους. Ή το εξουδετερώνεις ολοσχερώς ή σε υποδουλώνει ύπουλα – ή και φανερά. Εφόσον υπάρχει. Και όσο υπάρχει το Σύστημα – η Συμπάγεια του Κακού - , καλό μην προσδοκάμει. Και θα υπάρχει, όσο σκόρπια μένουμε εμείς και ανοργάνωτα πολεμάμε. Στο ερώτημα, λοιπόν, αν υπάρχει διέξοδος από την κρίση – τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση του καιρού μας – η απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι! Αλλά για να κατορθωθεί η απεμπλοκή από την κρίση, για να βρεθεί η διέξοδος, χρειάζεται η δική μας – ολονών – η δράση. Δίχως αυτή δε γίνεται τίποτα. Αν εμείς μένουμε αδρανείς, η κρίση παραμένει – βαθαίνει – γίνεται οξύτερη. Η αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» μας είναι de facto αναποτελεσματική. Τα αστικά μοντέλα διακυβέρνησης είναι χρεοκοπημένα. Τα εκπαιδευτικά συστήματα είναι παγκοσμίως και εμπροσθέτως στην υπηρεσία του κατεστημένου και ωραιοποιούν την ημιμάθεια. Είναι αριστοτεχνικώς συσκοτιστικά. Μόνο αν χρησιμοποιούνταν από αληθινά πρωτοπόρους και ρηξικέλευθους θα μπορούσαν να γίνουν χρήσιμα. Θα μπορούσε να επιχειρηθεί μια «ανατροπή του κατεστημένου» με μέσον την εκπαίδευση.
Κάποιοι το έχουν υπαινιχθεί. Άλλοι έχουν εναποθέσεις τις ελπίδες στην αναβίωση της άμεσης δημοκρατίας – που άνθησε στην κλασική Αθήνα. Πρακτικά είναι δυσχερέστατη, με τη μορφή της αθηναϊκής.
Φυσικά, όλες αυτές οι προσπάθειες πρέπει να είναι διαποτισμένες πάντοτε σταθερά και αμετακίνητα με την αντίληψη ότι ο απώτερος στόχος είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας για όλους τους ανθρώπους. Οποιαδήποτε απόκλιση απ’ αυτό οδηγεί σε παραμορφώσεις. Για να δημιουργήσουμε κοινωνία πολιτισμένη, πρέπει να καταργήσουμε τους αφέντες. Μ’ αυτούς παρόντες – και κουμαντάροντες! – ο πολιτισμός μόνο πωλιτισμός μπορεί να είναι – όπως είναι!

Γ. ΚΩΤΣΑΔΑΜ

http://www.eiet2.gr/

http://tetragonal-leaves-universe.tumblr.com/post/64765644032






Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Οι ρασοφόροι, τα "εργαλεία" και τα "θαύματά" τους

Του Γ. Γ.

Τους τέλειωσε ο Εφραίμ –αλήθεια τι κάνει αυτή η ψυχή- που με την «θαυματουργεί ζώνη της Παναγίας» θεράπευε την στειρότητα, τον καρκίνο όπως και επέστρεφε παιδιά από τον... άλλο κόσμο, έκαναν μια περατζάδα με τα «θαύματα» του  «γέροντα Παϊσιου» και επανήλθαν στα «δοκιμασμένα» «θεόσταλτα μηνύματα».

Προχτές το «Πρακτορείο Εκκλησιαστικών ειδήσεων» μας παρουσίασε ένα βίντεο για να δούμε «πως δακρύζει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ» που σταματάει το κλάμα όταν «Οι πιστοί, όπως και ο εφημέριος του Ναού π. Απόστολος, σκουπίζουν τα δάκρυα του Ταξιάρχη», ενώ σήμερα η φυλλάδα «Ελεύθερη Ωρα» πρωτοσέλιδα μας πληροφορεί για δυο εικόνες που «δάκρυσαν στην Ρόδο, απόδειξη ότι ο θεός δεν εγκαταλείπει την Ελλάδα».

Μετά απ’ αυτά δεν αντιστεκόμαστε να ξαναγράψουμε για κάποια "εργαλεία" και "θαύματα" που χρησιμοποιούν οι γαλονάδες ρασοφόροι για να παραμυθιάζουν το «ποίμνιο» τους.

Αν συγκεντρώσει κανείς το "τίμιο ξύλο" που κυκλοφορεί φτάνει για να επιπλώσεις κάποιες πόλεις. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Ο ομφαλός που είχε ο "θεάνθρωπος" ήταν ένας φυσικά. Ομως στις γαλλικές πόλεις Κλερμόν και Σαλόν, υπάρχουν δυο αποξηραμένοι ομφαλοί.
Στην Ιταλία υπάρχει και άλλος ένας για να τον προσκυνούν και να δίνουν τα όβολα του οι πιστοί.

Στην εκκλησία του Αγίου Παύλου στην Ρώμη υπάρχουν τα "άγια σπάργανα του Χριστού". Και οι Γερμανοί όμως έχουν κι αυτοί "άγια σπάργανα" στο μπακάλικο της πόλης Ααχεν.
Ο Χριστός αφού ήταν Εβραίος είχε κάνει περιτομή. (Οι πιστοί μάλιστα γιορτάζουν αυτό το γεγονός την πρωτοχρονιά). Ξέρετε πόσα "ιερά πετσάκια" απ' το πουλί του Χριστού κυκλοφορούν και λατρεύονται -με προσευχές και "τάματα"- από τους χριστιανούς; Μόλις δεκαεπτά! Πολύ λίγα είναι αν σκεφτεί κανένας ότι στις εκκλησιές τους έχουν για "αξιοποίηση" τριανταδυό καρφιά από αυτά που σταύρωσαν το Χριστό.

Τι να πρωτοπείς για τα "άγια" σύμβολα που χρησιμοποιούν για την εξαπάτηση του κόσμου;
Οτι το παπαδαριό επιδεικνύει δεκατέσσερις στάμνες που χρησιμοποίησε ο Χριστός στο "θαύμα" της Κανά;
Οτι περιφέρουν δεκάδες ντουζίνες από τους "ιερούς χιτώνες του Χριστού";
Οτι στην Μόσχα προσκυνάν οι αφελείς "αίμα του Χριστού" που βρίσκετε σε μπουκάλι και γάλα της Παναγιάς σε φιάλη; 
Οτι στην γαλλική πόλη Βαντόμ έχουν σε μπουκαλάκι "δάκρυα του Χριστού" και στην εκκλησιά του Ευαγγελισμού στην Μόσχα υπάρχουν τρίχες από τα γένια του;
Εδώ παλιά ένας Πάπας περιέφερε για λατρεία σε μπουκάλι "την ανάσα του Χριστού".

 Πάμε τώρα και στα θαύματα.

Τούτη η μηχανή με τα θρησκευτικά «θαύματα» βαστάει πολλούς αιώνες. Μπορεί να εκσυγχρονίζετε αλλά πάντοτε έχει τους ίδιους δημιουργούς και τα ίδια θύματα.

Οπως διαβάζουμε στις πράξεις των αποστόλων ε:16 «Συνήρχετο δε πλήθος των πέριξ πόλεων εις Ιερουσαλήμ φέροντες ασθενείς και ενοχλούμενους υπό πνευμάτων ακαθάρτων οίτινες θεραπεύοντο άπαντες».
 Η μόδα στα «θαύματα» της εποχής ήταν οι Χριστέμποροι τότε να απαλλάσσουν τα σώματα των αφελών από το πνεύμα του διαβόλου. Πιασ’ τ’ αυγό και κούρεψε το δηλαδή.

Σήμερα μαζί με την τεχνολογία προόδευσαν και τα «θαύματα». Μέσα στα λογικά πλαίσια φυσικά. Μην περιμένετε δηλαδή να έχει μείνει κάποιος με ένα χέρι και να γίνει θαύμα και να φυτρώσει άλλο. Μην τρελαθούμε εντελώς. Και τα θαύματα έχουν τα όρια τους.

Πριν μερικά χρόνια είχαμε την «αγία» Αθανασία στο Αιγάλεω που εκμεταλλευόμενη μια αρρώστια που είχε –δερμοπάθεια- κατόρθωνε να εξαπατά δεκάδες θρησκόληπτα χαϊβάνια και σήμερα να έχει τεράστια περιουσία. Σε όλους είναι γνωστή αυτή η ιστορία και δεν έχει νόημα να την επαναλάβουμε.

Φυσικά πάντα είχαμε τις κάρες «αγίων» που μοσχομύριζαν, τις εικόνες που «δάκρυζαν» τις παναγίες που «μάτωναν».
Και, φυσικά μαγκίτες, μην φανταστείτε ότι είναι καθόλου δύσκολο να δημιουργήσεις ένα τέτοιο θαύμα. Αμα τυχόν κάποιοι σύντροφοι είναι ρέστοι, κάτσε να τους δώσουμε την συνταγή να καβατζάρουν χοντρά μπακίρια, (πλάκα κάνουμε φυσικά).

Πάρτε μια εικόνα, κατά προτίμηση με την φάτσα του Χριστού ή της Παναγιάς που έχουν μεγαλύτερο σουξέ. Το βράδυ βάλε κάτω απ΄ τα μάτια μια υδροσκοπική ουσία. Θα σας συνιστούσαμε χλωριούχο ασβέστιο που είναι δοκιμασμένο σ’ αυτές τις ιστορίες. Αυτό έχει την ιδιότητα να απορροφά την υγρασία της ατμόσφαιρας και να δημιουργούνται σταγονίδια. Σε λίγο, που λέτε, έχει να ρίξει η Παναγιά το δάκρυ κορόμηλο και το ποίμνιο των πιστών σε σας τάματα που θα λύσετε για πάντα τα οικονομικά σας προβλήματα.

Δεν είναι μόνο δικό μας φαινόμενο αυτό. Το «αίμα» και το «δάκρυ» που έχουν ρίξει η καθολικές Παναγίες είναι άλλο πράγμα. Μάλιστα το 1995 στην Ιταλία είχε πιάσει υστερία τον κόσμο όταν τα ΜΜΕ άρχισαν να μεταδίδουν ότι τα αγάλματα της Παναγιάς σε πολλές περιοχές της χώρας το έριξαν μαζικά στο κλάμα. Και επειδή και εκεί ο Χριστός και η Παναγιά χρειάζονται μπακίρια οι ρασοφόροι έτριβαν τα χέρια τους απ’ το μπαγιόκο που παντελώνιαζαν .

Ηταν τότε που τα πήρε στο κρανίο ένας καθηγητής στο τμήμα οργανικής Χημείας στο πανεπιστήμιο της Πάβια, ο Λουίτζι Γκαρλαστέλι και έσκασε το μυστικό. Είπε δηλαδή πως μπορούμε να κάνουμε ένα άγαλμα να το παρουσιάσουμε ότι δακρύζει. Επειδή όμως εδώ δεν έχουμε αγάλματα γ’ αυτό δεν σας λέμε την συνταγή γ’ αυτή την λαμογιά.

 Πάντως το θαύμα που περιμένουμε εμείς δεν θα το κάνουν οι εικόνες αλλά τα όπλα όταν βρεθούν στα χέρια του ταξικού προλεταριάτου. Και τότε δεν θα ματώσουν Παναγιές αλλά οι αιματορουφήχτρες καπιτάλες και οι κολαούζοι τους.


Πηγή:  http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/10/

Casus Belli


All kinds of people are waiting in seven different queues. The first person of each queue becomes the last of the next one, thus creating an enormous human line. But at the end of the line, it all begins backwards again.

Casus Belli is a Greek short film which premiered in the official competition at the 67th Venice Film Festival 2010 and won many international film awards all over the world. It has been selected in the official competition of the most important international film festivals (Rotterdam, Clermont Ferrand, Tokyo Shorts Shorts, Brussels, Krakow, Palm Springs California, Los Angeles LA SHORT FEST, Era New Horizons, Melbourne IFF etc) and the journey goes so far in over forty international film festivals. At the same time it is the first Greek short film that secured distribution in cinema theaters in France and has already been broadcasted by many European television stations (Canal +, ARTE, RTP, NBC etc) and cable T.V stations n the US and Australia.





Official site: http://casusbellifilm.com/




Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ;


parelasi-mprosta-se-eksedra-akrodeksion-episimon

Μιας που μέρα στρατιωτικών παρελάσεων σήμερα ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει “εθνικό φρόνημα”, αφού και η κυβέρνηση έκανε το παν για να το εκγυμνάσει δεχόμενη ακόμα και χορηγία για τα καύσιμα των οχημάτων. Πως; Βγάζοντας τανκς και τζιπάκια στους δρόμους, προσπαθώντας να φουσκώσει την τσαλαπατημένη υπερηφάνεια ενός λαού που δεν έχει λόγους να είναι περήφανος. 
Το εθνικό φρόνημα δεν υφίσταται παρά μόνο σε μυαλά που δεν έχουν κάτι δικό τους για να νιώθουν υπερήφανοι. Το φρόνημα πλάθεται κυρίως μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης όπου παρουσιάζεται η επίσημη εκδοχή του κράτους για τα ιστορικά γεγονότα. Μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά μέσα σε οικογένειες βαθιά συντηρητικές, που λόγω του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου δεν διανοούνται καν την εναλλακτική επιλογή για τα μέλη τους.
Όποιος λαός δίνει τόσο μεγάλη βάση στο “εθνικόν”, παραιτείται από την δυνατότητα να είναι κοσμοπολίτης. Να είναι ανοιχτός στην κουλτούρα άλλων λαών και να θωρακιστεί με τα θετικά στοιχεία των άλλων. Η “εθνική υπερηφάνεια” βάζει στην άκρη τον πολιτισμό, για χάρη μιας αυτιστικού τύπου ηδονής με το να ακούμε πόσο καταπληκτικοί είμαστε. Ο Έλληνας ειδικά, έχοντας ροπή σε παραμύθια “εθνικών φρονημάτων” έχει βυθιστεί στην μιζέρια του επαρχιώτη της Ευρώπης, του πρωτίστως Βαλκάνιου ζητιάνου των ΕΣΠΑ και των πακέτων Ντελόρ παλιότερα. Σ’ αυτόν που απαρνήθηκε τον Διαφωτισμό, όχι επειδή δεν τον πέρασε, αλλά επειδή ερμήνευσε την πρόοδο ως σινιέ συνολάκι και Μύκονο.
Το φρόνημα ως όρος περιγράφει την ιδεολογία, αλλά και το ήθος. Συνήθως συνδέεται με καταστάσεις που υποδηλώνουν μια τάση για διάκριση προς ανώτερη θέση σε σχέση με τους υπόλοιπους. Το φρόνημα κρύβει την πεποίθηση πως είμαστε ανώτεροι από τους άλλους. Το φρόνημα δεν μπορεί να συνυπάρχει με την συνείδηση, καθώς η δεύτερη είναι μια πολύπλοκη νοητική διαδικασία που σχετίζεται με την κατανόηση του ατόμου για τον εαυτό του, για όσα σημαίνει το ίδιο, οι πράξεις του, ο κόσμος και η αλληλεπίδραση όλων αυτών.
Το εθνικό φρόνημα δεν είναι παρά η συγκολλητική ουσία που συσφίγγει τους δεσμούς μιας ομάδας. Πάντα η ένταξη σε μια ομάδα, όποια και να είναι τα κίνητρά της, εξιδανικεύει την ομάδα στα μάτια αυτών που την απαρτίζουν, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί προκαταλήψεις απέναντι σε άλλες ομάδες. Είναι εν ολίγοις η απαρχή του εθνικισμού, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Επομένως, η ανάγκη του ατόμου να ανήκει σε μια εθνική ομάδα, δεν είναι επειδή αγαπάει περισσότερο από κάποιον άλλον που έτυχε να γεννηθεί στην ίδια χώρα, τις παραδόσεις της ή τις αξίες της ή τα όσα έκανε στο παρελθόν. Περισσότερο έχει την ανάγκη να ανήκει κάπου και να ικανοποιήσει το εγωιστικό γονίδιο μέσα του. Να νιώσει δηλαδή καλά και να τονώσει την χαμηλή του αυτοεκτίμηση.
To εθνικό φρόνημα καταληκτικά, είναι ένας ακραίος τύπος ναρκισσισμού που βρίσκει εφαρμογή σε μεγάλη κλίμακα. Ένας αντεστραμμένος μηχανισμός άμυνας που καλύπτει την συνειδητοποίηση της αξίας ή της αναξιότητάς μας. Η ιδανική εικόνα του εαυτού συγκρούεται με αυτό που πραγματικά είμαστε.
Όσο πιο ανελεύθερος είναι ένας άνθρωπος ή ένας λαός, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη για καλλιέργεια εθνικού συναισθήματος. Ρωτήστε κάποιον από όσους δίνουν τόσο μεγάλη βάση στο “εθνικό φρόνημα” (όχι φακελώνοντας συμπολίτες τους όπως στην Χούντα) αν αγαπάνε περισσότερο την Ελλάδα ή την Δημοκρατία, την Ελλάδα ή την Ανθρωπιά, την Ελλάδα ή την Ελευθερία, την Ελλάδα ή την Ανεξαρτησία. Κι ακόμα περισσότερο, αν  μπορούν να βάλουν αυτές τις έννοιες δίπλα-δίπλα χωρίς διαζευκτικά.


Πηγή:  http://strangejournal.wordpress.com/2013/10/28/

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Το Μάρκετινγκ της Τρέλας - Ψυχοφάρμακα και ΜΜΕ





Ψυχοφάρμακα και ΜΜΕ - Ενας γάμος στη Γουόλ Στριτ.

Στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο Henry Gadsden, διευθυντής της Merck, μιας από τις μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες του κόσμου, είπε στο περιοδικό Fortune ότι ήθελε η εταιρεία του να είναι σαν την εταιρεία Wrigley, που παράγει τσίχλες και να "πουλάει σε όλους", ακόμη και σε υγιή άτομα.

Να ένα μόνο παράδειγμα της σχέσεις μεταξύ ΜΜΕ και φαρμακευτικών εταιρειών.

Μέχρι πρόσφατα, ήταν σπάνιο να δει κανείς διαφήμιση ψυχοφαρμάκου στην τηλεόραση, διότι, από το νόμο, οι φαρμακευτικές εταιρείες έπρεπε να αναφέρουν όλες τις παρενέργειες και η λίστα ήταν πάρα πολύ μεγάλη για ένα διαφημιστικό σποτ 30 ή 60 δευτερολέπτων. Αλλά το 1997, εκπρόσωποι των συμφερόντων φαρμακευτικής εταιρείας πίεσαν το Κογκρέσο των ΗΠΑ να μετριάσει αυτόν τον περιορισμό και να τους επιτρέψει να αναφέρουν μόνο μερικές από τις παρενέργειες. Με αυτή την απλή αλλαγή κατέστη ξαφνικά δυνατή η διαφήμιση ψυχοτρόπων φαρμάκων στην αμερικάνικη τηλεόραση. Και αυτό άνοιξε τις πύλες για ένα χείμαρρο διαφημίσεων που εκτοξεύτηκαν από τα 595 εκατ. δολάρια το 1996 στα 4,7 δις δολάρια σήμερα - μια αύξηση περίπου 700%.

Μήπως το πράγμα τράβηξε πολύ μακριά; Εξαρτώνται άραγε τα ΜΜΕ τόσο πολύ από τα χρήματα της διαφήμισης των φαρμακευτικών εταιρειών ώστε να προωθούν τους στόχους των διαφημιστικών εκστρατειών των ψυχιατρικών φαρμάκων;

Με άλλα λόγια ... έγινε πραγματικότητα το όνειρο του Gadsden; Είναι μήπως το μάρκετινγκ τώρα αυτό που κινεί τον μηχανισμό μιας από τις πλέον κερδοφόρες βιομηχανίες στη Γη;

Κεφάλαιο 8 - Από το ντοκιμαντέρ της Επιτροπής Πολιτών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CCHR) -Το μάρκετινγκ της Τρέλας.


Aπο: Αλληλέγγυα Δύναμη

Το ξυπόλυτο τάγμα {Οι σαλταδόροι}



Της Ντίνας Μπατζιά

Ιστορική αναφορά στο ξυπόλυτο τάγμα, μια σταλιά παιδικές ψυχές, τα παλικαράκια που προσπαθούσαν να επιβιώσουν, ξεγελώντας το θάνατο και μετατρέποντας τον αγώνα για επιβίωση σε παιχνίδι.
Που παίξαν τη ζωή τους κορόνα γράμματα με τα φασιστικά ντουφέκια, για ένα κομμάτι ψωμί.  Αυτούς τιμάμε σήμερα, τους σαλταδόρους της Κατοχής.
Ένα μοναδικό φαινόμενο στην κατοχική Ευρώπη, η ιδιότυπη Αντίσταση των παιδιών της Αθήνας, μια σημαντική πλευρά του λαϊκού αγώνα κατά του φασισμού. Μικροί αντάρτες με φαντασία, μια χούφτα πανέξυπνων και παράτολμων πιτσιρικάδων σε κάθε λαϊκή γειτονιά, προσφυγόπουλα τα περισσότερα, στο Βύρωνα η πιο γνωστή ομάδα, αλλά και στη Καισαριανή, στην Αθήνα, στα δυτικά, στον Πειραιά. Μικρο κατεργαραίοι, αλάνια  που έκαναν «σάλτο-ρεσάλτο» σαν αίλουροι, σε καμιόνια, σε φορτηγά εν κινήσει, σε αποθήκες και άλλες γερμανικές εγκαταστάσεις και απαλλοτρίωναν ότι έβρισκαν και μπορούσαν: κουραμάνες, μπιτόνια με συνθετική βενζίνη, ρεζέρβες αυτοκινήτων, ακόμη και όπλα. Έπαιρναν για το σπίτι τους ότι θα βοηθούσε την οικογένεια να επιβιώσει στη μεγάλη πείνα, αλλά οι μάγκες τα υπόλοιπα τα μοίραζαν σε περαστικούς και στη γειτονιά. Πρώτα στα ορφανεμένα σπίτια. Η δίκαιη αναδιανομή των τροφίμων.. Κονσέρβες και ψωμί για τους πεινασμένους.

Ο σαλταδόρος Μιχάλης Γενίτσαρης

"Ζηλεύουνε δε θέλουνε ντυμένο να με δούνε
μπατίρη θέλουν να με δούν για να φχαριστηθούνε
 Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
 Μα εγώ πάντα βολεύομαι γιατί την εσαλτάρω
σε κανα αμάξι Γερμανού και πάντα τη ρεφάρω
 Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
 Βενζίνες και πετρέλαια εμείς τα κυνηγάμε
γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε
 Σάλτα ρίξε τη ρεζέρβα γίνε ντου και σήκω φεύγα
 Οι Γερμανοί μας κυνηγούν μα εμείς δεν τους ακούμε
εμείς θα τη σαλτάρουμε ώσπου να σκοτωθούμε
 Θα σαλτάρω θα σαλτάρω τη ρεζέρβα να τους πάρω
 Αντίθετα, οι αισχροί και στυγνοί μαυραγορίτες και οι λαδάδες άρπαξαν περιουσίες για ένα μπουκάλι λάδι, αλλά κοίτα πως γίνεται, αυτοί βρέθηκαν φτιαγμένοι μετά το πόλεμο.
 Όσοι πουλάνε ακριβά, οι παλιομασκαράδες,
θα τους κρεμάσουνε κι αυτούς, όπως τους δυο λαδάδες.
 Που τους κρέμασαν και τους δυο ψηλά σε μια κολόνα
κι όσοι πέρναγαν από κει τους έφτυναν το πτώμα.
 Προσέχτε οι υπόλοιποι, μην το περνάτ' αστεία,
γιατί θα σας κρεμάσουνε στην ίδια την πλατεία".

Οι λαδάδες του Γενίτσαρη

Κι είχαν δικούς τους κωδικούς για να συνενοούνται, οι μάγκες.σαν συμμορία: Λίιιιου, για τη συνάντησή τους, ντου ντου ντου που σήμαινε όρμα τώρα και χάπατες που προειδοποιούσε κίνδυνος, πρόσεχε.
Έχασαν τη ζωή τους πολλοί σαλταδόροι, σε ριψοκίνδυνα σάλτα, όπως ο αρχισαλταδόρος ο Φώντας, που έγινε τραγούδι όταν σκοτώθηκε εκεί «στη στρίψη του Βοτανικού», όπου έκοβαν ταχύτητα τα γερμανικά καμιόνια, δίνοντας ευκαιρία για το ρεσάλτο. Ανηφόρες, στροφές και γραμμές τραμ, ήταν οι ευκαιρίες να κόψει το γερμανικό φορτηγό ταχύτητα και να σαλτάρουν τα ατρόμητα μορτάκια. Και ο Τζίμης στην Πανεπιστημίου που πυροβολήθηκε εν ψυχρώ για μία κουραμάνα. Και άλλοι που άφησαν ιστορία, και οι περισσότεροι πέρασαν στον ΕΛΑΣ. Ο Μάκης που πρώτος έκλεψε όπλο για να το δώσει στην Αντίσταση στο Βύρωνα, οι τετραπέρατοι Πίκολο και Φιφίκος.
Τα λάφυρα από τους γερμανούς, τα αποθήκευαν σε ξεροπήγαδα στην περιοχή Ασυρμάτου των Πετραλώνων, πάνω από τα ατταλιώτικα, ακόμη και νάρκες και όπλα.
Τα έβαλαν οι σαλταδόροι, μαζί με τους έφηβους σαμποτέρ και τα άλλα παιδιά της Κατοχής που έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, με τη πείνα -πόσο να αντέξεις στη θέα των καροτσιών γεμάτων νεκρούς- αλλά και τη φασιστική και ναζιστική μπότα, με τη φόρα που έχουν τα νιάτα,  που δεν τη διυλίζει η πολιτική σκέψη ή η συνείδηση, αλλά η ταξική πραγματικότητα .
Αν είναι για το ψωμί, ή ένα κωλοεισιτήριο ή ένα ντου στο σούπερ μάρκετ, μία μάχη για να έχουμε τη ζωή που θέλουμε, ίσως να αξίζει ένα σάλτο.


Πηγή: stokokkino.gr


Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Η Ελληνική σημαία και ο μύθος του συμβολισμού της



Γράφει ο Γιώργος Γαλανός
Αναδημοσιεύει από το freeinquiry.gr , ο risinggalaxy.


Υποστηρίζεται από εθνικόφρονες κύκλους, ότι η ελληνική σημαία αποτελεί σύμβολο ελευθερίας, γιά το οποίο έχουν χυθεί ποταμοί αίματος, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΄40. Τις τελευταίες ημέρες σε συζητήσεις στο διαδίκτυο και στους τηλεοπτικούς δέκτες αυξάνουν αυτοί, που υποστηρίζουν, ότι ο κόσμος πρέπει να αντιταχθεί στο Δ.Ν.Τ. κατεβαίνοντας στους δρόμους κρατώντας -όχι κομματικές, αλλά- μόνο την ελληνική σημαία, σαν ένδειξη εθνικής ενότητας.Η  ελληνική σημαία ωστόσο, συμβολίζει ακριβώς εκείνες τις «αξίες», που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση (βυζαντινισμό, διαπλοκή, διαφθορά, θεοκρατία, υπανάπτυξη κ.λπ.). Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε πώς προέκυψε η «εθνική» μας σημαία και τι συμβολίζει.

Ένας ακόμα μύθος της Ρωμιοσύνης
Η επιλογή των χρωμάτων και τής μορφής τής σημαίας τού νεοελληνικού κρατιδίου αποτελεί έναν ακόμα μύθο τής Ρωμιοσύνης, οι νεαροί μαθητές τής οποίας διδάσκονται στα σχολεία, ότι τα χρώματά της συμβολίζουν δήθεν το γαλάζιο τής θάλασσας τού Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων, ενώ οι εννέα λωρίδες της τις συλλαβές τής φράσης «ελευθερία ή θάνατος».
Η πλειονότητα των σημερινών κατοίκων τής Ελλάδας αγνοούν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή τα χρώματα τής σημαίας τής σύγχρονης Ελλάδας (μπλέ και άσπρο) καθορίστηκαν από τον Όθωνα, για να ταιριάζουν με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας, ενώ η μορφή της (πέντε μπλέ και τέσσερις λευκές οριζόντιες λωρίδες με σταυρό επάνω αριστερά) καθορίστηκε από τον αγγλόφιλο Αλ. Μαυροκορδάτο κι αποτελεί απλή αντιγραφή τής σημαίας των Άγγλων αποικιοκρατών στην Ινδία.
Απόφαση καθιέρωσης σημαίας γιά το νέο κράτος
Με το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», που προέκυψε από την Α΄ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο (Ιανουάριος 1822) καθορίστηκε γιά πρώτη φορά ενιαίος τύπος εθνικής σημαίας με χρώματα γαλάζιο και λευκό, ανατέθηκε δε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της (παρ. ρδ΄ και ρε΄).
Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η με αριθμό 540 απόφαση τής Προσωρινής Διοίκησης υπογεγραμμένη από τον πρόεδρο Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την οποία καθοριζόνταν η μορφή τής σημαίας. Για την ακρίβεια καθορίστηκαν τρείς τύποι σημαιών:  μία πολεμική για την ξηρά (γαλάζια με μεγάλο άσπρο σταυρό) και δύο για τη θάλασσα: εμπορική (γαλάζια με άσπρο τετράγωνο επάνω αριστερά και γαλάζιο σταυρό εντός του) και πολεμική (γαλάζια, και ακριβώς ίδια στη μορφή με τη σημερινή σημαία, που γνωρίζουμε). Από τότε μέχρι σήμερα ακολούθησαν σειρά διαταγμάτων, που επέφεραν διάφορες παραλλαγές στους τύπους και τις διαστάσεις τών σημαιών (προσθαφαιρέσεις βασιλικών παρασήμων, στεμμάτων, εικόνας του αγ. Γεωργίου κ.λπ.).
Από τους διάφορους τύπους σημαιών δεν άλλαξε η μορφή (αλλά μόνο το χρώμα) τής πολεμικής σημαίας τής θάλασσας. Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε ειδικά με αυτή τη σημαία και τους λόγους, που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη της μορφή και τα χρώματα, καθ΄ ότι έχει ταυτισθεί απόλυτα με τήν έννοια του νεοελληνικού έθνους / κράτους και αποτελεί σήμερα την επίσημη -ενιαία γιά όλες τις εκδηλώσεις- σημαία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο Όθων αλλάζει τα χρώματα τής ελληνικής σημαίας για να ταιριάζουν με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας
Μερικά χρόνια μετά την πρώτη εθνοσυνέλευση, ο νέος βασιλιάς αποφάσισε να αλλάξει το γαλάζιο χρώμα τής σημαίας και να το κάνει πιό σκούρο (λιγότερο γαλάζιο και περισσότερο μπλέ), προκειμένου να ταυτίζεται με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας (βλ. παραπλεύρως εικόνα), από τον βασιλικό οίκο τής οποίας προερχόταν ο Όθων.
Ο αγγλόφιλος Μαυροκορδάτος αντιγράφει
τη σημαία των άγγλων αποικιοκρατών

Η εικονιζόμενη σημαία ήταν τής East India Company (1700). Aποτελείτο αρχικά από έξη κόκκινες και πέντε λευκές οριζόντιες λωρίδες, που αργότερα μειώθηκαν σε πέντε και τέσσερις αντίστοιχα. Ο σταυρός επάνω αριστερά είναι τού Αγίου Γεωργίου και συμβολίζει το Βασίλειο τής Αγγλίας. Η σημειολογική πλευρά τής επιλογής τής μορφής τής σύγχρονης ελληνικής σημαίας, που έγινε από τον εκφραστή τής αγγλικής πολιτικής, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ήταν η ανάδειξη τής χώρας -πριν ακόμη απελευθερωθεί από τους οθωμανούς- σε προτεκτοράτο των Άγγλων…
Περισσότερο ενδιαφέρον όμως, παρουσιάζει ο λόγος, γιά τον οποίο ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος είχε επιλέξει τη συγκεκριμένη μορφή γιά τη σημαία. Ο Μαυροκορδάτος, τόσο κατά τη διάρκεια της επανάστασης, όσο και επί Όθωνα ήταν ο κύριος εκφραστής τής αγγλικής πολιτικής. Επέλεξε λοιπόν ως μορφή τής ελληνικής σημαίας τη σημαία τής περιβόητης αποικιοκρατικής British East India Company, τής -υπό την αιγίδα τού αγγλικού κράτους- εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών.
Μιάς εταιρείας, η οποία καταλήστευσε τον πλούτο τής Ινδίας (βαμβάκι, αλάτι κ.λπ.).  Μιά εξέγερση Ινδών το 1857 καταπνίγηκε στο αίμα με μαζικές δολοφονίες αμάχων. Η εταιρεία πλούτισε ακόμα περισσότερο από το λαθρεμπόριο οπίου με την Κίνα. Το όπιο, που παραγόταν στις Ινδίες με ελάχιστο κόστος, διοχετευόταν στην Κίνα μέσω διεφθαρμένων κρατικών μηχανισμών, όπου ανταλλασσόταν κυρίως με τσάι και μετάξι, προϊόντα, που έβρισκαν έντονο αγοραστικό ενδιαφέρον στην Αγγλία. Η αντίδραση τής Κίνας στο λαθρεμπόριο οπίου τής East India Company οδήγησε το 1839 τις δύο χώρες σε πόλεμο.

Διάφοροι ανατολικοί λαοί έκαναν χρήση σημαιών· όπως γιά παράδειγμα αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη: «Ας στρατοπεδεύωσιν οι υιοί Ισραήλ έκαστος πλησίον τής σημαίας αυτού μετά τού σημείου τού οίκου των πατέρων αυτών κύκλω τής σκηνής του μαρτυρίου». («Αριθμοί», β: 1-2). Οι αρχαίοι Έλληνες τουλάχιστον μέχρι την κλασική εποχή (όπως άλλωστε και κάθε ελεύθερος άνθρωπος), δεν χρησιμοποιούσαν σημαίες, όπως σήμερα, αφού δεν είχαν ανάγκη να σέρνονται σαν πρόβατα στη σφαγή, πίσω από «σύμβολα». Αυτό δεν οφειλόταν, στο ότι… οι σημαίες δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί -χρησιμοποιούνταν ενίοτε σημαίες, γιά να δηλώνουν όμως, διαταγές κατά τη διάρκεια των μαχών- αλλά, στο ότι διαμόρφωναν οι ίδιοι (και όχι μέσω «εξηγητών») τα σημαίνοντα και σημαινόμενα των πολιτειών τους, έτσι ώστε να μην χρειάζονται «συμβολοποιήσεις», «επεξηγήσεις» και άλλες μαντροποιήσεις. Ευρύτερη χρήση σημαιών εμφανίστηκε σταδιακά με το θάνατο τού πολιτικού ανθρώπου, από την επικράτηση των Μακεδόνων κι ύστερα (οπότε θάφτηκε και η πολιτική αυτονομία των πόλεων κι οι άνθρωποι άρχισαν να κοπαδοποιούνται), κατά τη ρωμαιοκρατία, ενώ άκμασε κατά το βυζαντινό μεσαίωνα.

Μέσα στο παραλήρημά τους, οι ντοπαρισμένοι από το πατριωτικό ναρκωτικό, ελληναράδες, αγνοούν παντελώς την αρχαιοελληνική έννοια τής πατρίδας, όχι ως απλού εδαφικού χώρου, αλλά ως κατ΄ εξοχήν πολιτικού χώρου έμπρακτης κοινωνικής ευημερίας για όλους. (Βλ. Η έννοια τής πατρίδας και ο ιδεολογικός ευτελισμός της).
Αγνοούν επίσης ότι η σημαία, ο εθνοποιητικός αυτός μηχανισμός (όπως είναι κι ο εορτασμός επετείων, οι παρελάσεις, οι εκφωνήσεις λόγων κ.λπ., βλ. Τα έθνη επινοούνται και κατασκευάζονται), που τούς έχουν δώσει, για να κάθονται μπροστά του προσοχή σαν πειθήνια και καλοκουρδισμένα αυτόματα, δεν στοχεύει σε τίποτε άλλο από τον διαρκή έλεγχο των αντανακλαστικών τους.
Όσον αφορά δε στο αίμα, που έχει χυθεί γιά την ελληνική σημαία και ειδικότερα γιά το ΄40, στο άρθρο μας 28η Οκτωβρίου 1940: Μιά «εθνική» επέτειος ντροπής δείξαμε, ότι αποτελεί μύθο η εκούσια «ηρωική» εμπλοκή μας στο αιματοκύλισμα, η οποία έγινε λόγω του ότι η Ελλάδα ήταν έρμαιο της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής. Αντιγράφουμε από το άρθρο αυτό: «Σε αντίθεση με τους πολιτικάντηδες και τους πάτρωνές τους, που γνώριζαν εξ αρχής τα πάντα, αυτός που δεν γνωρίζει τίποτα είναι -ως συνήθως- ο «κυρίαρχος» λαός, που αποδεκατίστηκε για «ιδεώδη», τα οποία πρώτοι και καλύτεροι τα «γράφουν» στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αυτοί που τόν έχουν βάλει να τα απαγγέλει σαν ποιηματάκια στις εθνικές επετείους, ή να τα ανεμίζει στις παρελάσεις. Όταν ο ηρωισμός δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης, οι δάφνες «ηρωισμού» και «αυταπάρνησης», που οι δήμιοι απονέμουν στους σφαγμένους είναι ειρωνείες, που τα θύματα απλώς δεν τις αντιλαμβάνονται… Η μεγαλύτερη ντροπή και αυτοεξευτελισμός είναι το να τιμάς με «εθνικές» επετείους -και έτσι να διαιωνίζεις- την προσωπική και συλλλογική σου θυματοποίηση».
Όπως έλεγε κι ο Ινδός φιλόσοφος, Όσσο (βλ. Όσσο: «Θέλω να βγάλω την τρέλα από μέσα σας…»): «Θυσίασε τον εαυτό σου για κάθε ηλίθια ιδέα· για τη σημαία, για ένα κομμάτι ύφασμα. Θυσίασε τον εαυτό σου για το έθνος, που είναι απλώς κάτι φανταστικό, επειδή η γη δεν είναι πουθενά χωρισμένη σε έθνη. Είναι η πονηριά των πολιτικών, που χωρίζει τη γη πάνω στο χάρτη. Θυσιάζεσαι για γραμμές, που είναι ζωγραφισμένες πάνω στο χάρτη!»
*     *     *
Η αγγλοβαυαρική σημαία τού νεοελληνικού προτεκτοράτου, μαρκαρισμένη με τον χαρακτηριστικό χριστιανικό σταυρό, δεν συμβολίζει τίποτε άλλο από το θρησκευτικό προσανατολισμό τού σύγχρονου νεοελληνικού κρατιδίου, τον επιβιώσαντα κοτσαμπασισμό τού Βυζαντίου και τής Τουρκοκρατίας και το χρέος υποταγής (μέχρι θανάτου) των Ρωμηών σε αυτά. Δεν πρόκειται επομένως γιά σύμβολο ελευθερίας, αλλά σκλαβιάς…



Πηγή:  http://parallhlografos.wordpress.com/2011/01/14/

Our favourite show

Είμαστε πια στην τελική ευθεία για την παράσταση του αγαπημένου μας τσίρκου. Όλη η Ελλάδα έχει στολιστεί στα γαλανόλευκα, έχει λουστεί,φρεσκαριστεί και είναι έτοιμη για ένα και μοναδικό σόου. Η φετινή 28η Οκτωβρίου έχει την ιδιαιτερότητά της,γιατί μετά τα τόσα χρόνια παραστάσεων άρχισε  να αναγνωρίζεται και έχει πλέον χορηγούς (έτσι φημολογείται τουλάχιστον)

Χιλιάδες απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων(λέμε τώρα),των Μακεδονομάχων και του έπους του ‘40 θα μαζευτούν για να αναπολήσουν όλοι μαζί ένδοξες-ηρωικές στιγμές των προγόνων μας,αλλά και να κάνουν όνειρα για το μέλλον. Πολλοί θα δακρύσουν κιόλας από συγκίνηση! Βλέποντας την στρατιωτική παρέλαση,θα πάρουν πίσω την Πόλην,θα αναβιώσει μέσα στο άδειο τους κεφάλι η μεγάλη Ελλάς και γενικώς θα θυμηθούνε πως αυτή η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά.
Μαζί λοιπόν με τον θεατρώνη που θα βρίσκεται στην εξέδρα των επισήμων,θα φουσκώσουν συντροφικά και θα αναφωνήσουν όλοι μαζί ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!     Όσο για τα λαμόγια που σακάτεψαν και ρούφηξαν το μεδούλι της χώρας,θα τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά, θα τους ρίξουμε στα Τάρταρα..-μια ερώτηση μόνο- Που είναι όλα αυτά τα λαμόγια;;;

Αυτά τα λαμόγια ζουν ακόμα ανάμεσά μας και το χειρότερο είναι πως ζουν μέσα μας..Γιατί μετά το τέλος της παράστασης,δε γαμιέται και η εθνική ομοψυχία και αλληλεγγύη..Εγώ να ‘μαι καλά!

Κρίμα, τόσο ωραίο παιδάκι και να είναι γυφτάκι...



Τελικά η Μαρία είναι γυφτάκι! Παιδί γύφτων. Και τι γύφτων, Βουλγάρων αν έχετε το Θεό σας. Οι οποίοι μόνο ο Θεός των γύφτων ξέρει πώς και γιατί τα καταφέρνουν να κάνουν ξανθά παιδιά με γαλανά μάτια, αντί για τα συνηθισμένα μαυροτσούκαλα που μας παρενοχλούν ενώ πίνουμε το φραπέ μας.
Κρίμα το ενδιαφέρον, κρίμα η άνθιση του ανθρωπισμού μας μέ
σα στην καρδιά του Φθινοπώρου, κρίμα τα δάκρυα που χύθηκαν από τηλεοράσεως και εφημερίδων, αλλά και σε καφενεία και σπίτια όπου πλημμυρίζει η ευαισθησία -ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Κρίμα και τα ντου της αστυνομίας κατά των γύφτικων καταυλισμών όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Τόσα ρεπορτάζ, τόσες έρευνες, τόσες εξετάσεις DNA και να μας προκύψει τελικά αυτό το αποτέλεσμα; Τόσοι δημοσιογράφοι να διασχίζουν τις γύφτικες λάσπες, τόσα σαΐνια να ψάχνουν πώς και γιατί έκλεψαν οι γύφτοι το παιδί, πώς και γιατί το πούλησαν, πώς το συνηθίζει η ράτσα τους όχι μόνο να μας κλέβει αντικείμενα, καλώδια, σίδερα, ασπρόρουχα, αλλά ακόμα και μωρά για να τα πουλήσει, και να μας βγαίνει γυφτάκι το γαλανομάτικο;
Δυστυχώς, τελικά ήταν ένα γυφτάκι. Και προφανώς είχε δίκιο η καημένη η γύφτισσα που έσπευσαν να κλείσουν μέσα, μαζί με το γύφτο της, όταν φώναζε ότι της το έδωσε η Βουλγάρα, κι αυτή το πήρε, το αγάπησε, το φρόντισε και το μεγάλωνε σαν να είναι δικό της παιδί. Μέχρι που ήρθαν το κράτος, η αστυνομία, η ευαισθησία μας, τα κανάλια και το κακό το ριζικό μας και όχι μόνο της πήραν το παιδί, αλλά τη φυλάκισαν μαζί με τον άντρα της για το ψυχικό που έκανε -και για κάτι νεοελληνικά κόλπα με τις μερίδες, τα επιδόματα πολυτέκνου και τα δημοτολόγια. Ενώ το ανήλικο βρέθηκε ξαφνικά από το γύφτικο σπίτι του, τους γύφτους γονείς του και τα γυφτάκια αδελφάκια του να αναζητά χαμόγελο στο Χαμόγελο του Παιδιού.
Το συμπέρασμα ποιο είναι για τη στάση μας, για την υποκρισία μας, για τον ανθρωπισμό που ξεχείλισε αυτές τις μέρες τις οθόνες μας; Οι γύφτοι είναι γύφτοι ως φυλή -με τα γνωστά χαρίσματα και ελαττώματα. Αλλά Γύφτοι με Γ κεφαλαίο από άποψη ηθικής, ειλικρίνειας, αισθημάτων και ψυχής είναι άλλοι. Όλοι εκείνοι που έπαιξαν με το ξανθό κοριτσάκι το παιγνίδι της δημοσιότητας, της τηλεθέασης, της πολιτικής φιγούρας, της ανθρωπιστικής επίδειξης;
Ποιος εκμεταλλεύτηκε περισσότερο τελικώς τη μικρή Μαρία; Και να το δείτε ότι τώρα όλοι οι φιγουρατζήδες φιλάνθρωποι θα της γυρίσουν την πλάτη: Κρίμα, τόσο ωραίο παιδάκι και να είναι γυφτάκι…
 
Πηγή: http://kokkinostupos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9056.html

Όμιλος Πατριδοκάπηλων

Πατριδοκάπηλος: Αυτός που εκμεταλλεύεται την ιδέα της πατρίδας (τον πατριωτισμό, τη φιλοπατρία) για να επιτύχει ιδιοτελείς σκοπούς, προσωπικά οφέλη: Πατριδοκάπηλη πολιτική. Ο πατριδοκάπηλος διαφέρει απο τους άλλους πατριώτες, γιατί σκοπός του είναι το προσωπικό συμφέρον και μόνο αυτό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα πατριδοκαπηλίας, είναι η “ευγενική” προσφορά του ομίλου Βαρδινογιάννη για τα καύσιμα των αρμάτων μάχης και των αεροσκαφών που θα κατέβουν στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Με αυτή την κίνηση θα τονωθεί το εθνικό φρόνημα των αιγοπροβάτων ψηφοφόρων, που με την σειρά τους θα τονώσουν τα ποσοστά της κυβέρνησης και συγκεκριμένα της Ν.Δημοκρατίας.

Αυτό είναι μέρος της πατριδοκάπηλης πολιτικής και έρχεται σαν ανταπόδοση στην διαγραφή προστίμου ύψους 240εκ. ευρώ που είχε επιβληθεί στην Motor Oil Hellas απο άνδρες του Σ.Δ.Ο.Ε.






 http://tetragonal-leaves-universe.tumblr.com


Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Food, Taste & Hunger (short film)

Επισιτιστική κρίση
Βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους 2006
Το σενάριο ξεκινά με πλάνα απο ένα εστιατόριο τύπου Mc Donald’s, διάφοροι αστοί τρώνε και η κάμερα παρακολουθεί το τι συμβαίνει αργότερα με τα αποφάγια τους. Ένας υπάλληλος,αφού ξεσκαρτάρει τα σκουπίδια,τοποθετεί τις πιο ολοκληρωμένες μερίδες σε μια πράσινη σακούλα και τα υπόλοιπα αποφάγια σε έναν μαύρο κάδο…





Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Μη με φωνάζεις "ξένο"



Επειδή άλλη μάνα με γέννησε
και σ' άλλη γλώσσα άκουσες εσύ
τα όμορφα παιδικά σου παραμύθια...
μη με φωνάζεις «ξένο»
το ψωμί σου δε διαφέρει απ' το δικό μου
το χέρι σου είναι όμοιο με το δικό μου,
σαν τη φωτιά καίει
και η δική μου φωτιά.
Γιατί λοιπόν με φωνάζεις «ξένο»;
Επειδή σ' άλλους δρόμους βρέθηκα
και σ άλλο λαό γεννήθηκα
και άλλες θάλασσες γνώρισα
και απ' αλλού σάλπαρα;
Αλλά το ίδιο άγχος κρύβουμε κι οι δυο
η ίδια εξάντληση
στην πλάτη μας βαραίνει,
αυτή που συντρίβει το κάθε θνητό
μέσ' απ' του χρόνου τα σκοτάδια
από τότε που σύνορα δεν είχαν τεθεί
κι ανάμεσά μας ακόμη δεν είχαν φθάσει
όσοι διχάζουν
και σκοτώνουν το φτωχό,
αυτοί που κλέβουν
και μοιράζουν ψέμματα,
αυτοί που εμπορεύονται κι εμάς
και θάβουν αδίστακτα τα όνειρά μας
όσοι εφεύραν αυτή τη λέξη
τη σκληρή... «ξένος».
λέξη παγωμένη και γεμάτη θλίψη
που θυμίζει αλησμοσύνη κι εξορία.
Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλός
σταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»
αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,
πιο πέρα απ' το μίσος
ας φθάσει η ματιά σου,
ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.
Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώ
Όχι, δεν είμαι «ξένος»!

Ποίηση: Άγνωστος Μετανάστης.




Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Άγγελοι στη γη της ντροπής



                                                              Wasim Zakur
Tο  δράμα  στη χωρα  αρχαίων πόλεων και το πέρασμα των καραβανιών ..   το  δράμα   στη  χωρα  των  χρωμάτων και των διαφορων ... το δραμα  στη  χωρα  της  Δαμασκου ...   και της  Παλμύρας ...  δεν  έχει τέλος ....


Καθημερινά  βγαίνουν  στο  φως   δεκάδες   τραγωδίες ..
τραγωδίες που  εκθέτουν   όλο  το "πολιτισμένο" κόσμο
Τραγωδίες  που μιλάνε   για   παιδιά  που χάνουν τη ζωή τους  χωρίς   να  έχουν  φταίξει  σε  τίποτα.
Αγγελούδια που δε  πρόλαβαν  να κάνουν  όνειρα για  να τα  δουν να γκρεμίζονται.
... μια  από αυτές τις  τραγωδίες  είναι   η  ιστορία   του  μικρού wasim zakur απο την Νταρια
Ο wasim  είναι  ένα  από τα  χιλιάδες ορφανά που  στοιχειώνουν τις  εγκαταλελειμμένες  πόλεις.
Ο μικρός  άγγελος έχασε  τους  πάντες ..  γονείς και  αδέρφια ... 
έμεινε  μονος   και προσπαθούσε  να επιζήσει
Βοήθεια   δε βρήκε  πουθενά ,όσοι   συγγενείς   έμειναν  ζωντανοί   
 ..τον  είχαν  για πεθαμένο και  εγκατέλειψαν  την  περιοχή.
Ο wasim που  το μονο που  ήξερε   ήταν  να παίζει, ήταν  αναγκασμένος  να  επιζήσει  μονος
Ο wasim  βρέθηκε  νεκρός  ..  ξεψύχησε από πεινα !!!
Το διαμελισμένο  κορμάκι του   είχε μείνει  αρκετό  καιρό  πεταμένο  στο δρόμο.
Σε δρόμο  που   δεν  τολμάει να περάσει κανεις, λόγο  των  ελευθερων  σκοπευτών.
και όμως   ο wasim   δεν  είχε  στο κορμάκι του  σημάδι  από σφαίρα   ... 
 ένα  σκελετωμένο  παιδάκι που πέθανε απο πεινα...βρεθηκε
φοραγε  αντρικά  παπούτσια  μεγάλα  για τα ποδαράκια του ...και κουρελια
Εχουμε αναφέρει πολλές  φορες  ότι  τα παιδιά   στη Συρια  
 είναι μεγάλοι  άντρες  και  γυναίκες ..πλεον
αλλα  δεν  έχουν  τις  αντοχές  των  μεγάλων ...
Ετσι λοιπόν  τα  μωρά στη  Συρια ...  πλέον  φεύγουν  από πεινα ... 
  αν  δεν  είναι  "τυχερά"  και  φύγουν από  σφαίρα ή έκρηξη ..
ντροπή σε όλους  μας .. 
Ολοι  εσείς   που  έχετε   παιδιά   και  το  βραδυ  τα  βάζετε  για ύπνο ... 
  σκεφτείτε   για μια  στιγμή  τον wasim
 ..Τον  μπόμπιρα που  δεν  τον  έβαλε κανεις  για ύπνο ..   
Που κανεις   δε του  πρόσφερε   ένα πιάτο   φαΐ .. 
 Σκεφτείτε  τον  για  μια στιγμή ...
 και  πργματικά   σας  εύχομαι  ότι  καλύτερο   για  τα παιδιά σας ..   
ακόμα  και σε όσους ρίχνουν λάσπη στον αγώνα  μας ..  
γιατί τα παιδιά  σας   δε  φταίνε  σε τίποτα ..
είναι σαν  τον  wasim .. 
Άγγελοι στη  γη  της   ντροπής  ....
που  πέφτουν νεκρά  για  να μας  θυμίσουν  ποσο  τέρατα  είμαστε  ..
Δε  βρίσκω  νόημα πλέον  να  γράφω  αυτές  τις  γραμμές
χάθηκε  όπως   χάνονται   παιδιά  από πεινα  το 2013 
και οι ηλίθιοι  μιλάνε  για  σιωνιστικές και ιμπεριαλιστικές  εισβολές ..
 για    ισλαμοφασίστες φανατικούς και ψεύτικες εξεγέρσεις .
Σιχαίνομαι  τον κόσμο  σας .. 
προτιμώ  να  πεθάνω διπλα  σε αυτό  το παιδάκι 
από  το  να  κοιτάξω στα ματια το ηλίθιο τέρας  που έχετε  μέσα σας

καληνύχτα   στη  πιο  άσχημη  νύχτα σας



http://kokkinizoni.blogspot.gr/2013/10/normal-0-false-false-false.html#more