Τραγικός Δένδιας

 Μιας και η ποιότητα των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα είναι τραγική..Ας δούμε της υψηλής ποιότητας μετανάστες που διάβαιναν το Ellis island της Ν.Υόρκης 

Τα στοιχεία του πίνακα δεν επιδέχονται καμιά αμφισβήτηση. Προέρχονται από την "Εκθεση Ουίκερσαμ" και δημοσιεύονται στο έργο του Thorsten Sellin "Culture Conflict and Delinquency" (New York, Social Science Research Council, 1938). Πρόκειται για ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας εγκληματολογικής βιβλιογραφίας, γραμμένο από έναν διαπρεπή επιστήμονα.

Ελευθεροτυπία, 21/3/1998

Η Ιδιοκτήτρια

 

 Η ιδιοκτήτρια καταστήματος (άλλοτε τίτλος μικροαστικής τιμής, σήμερα ο νυχθημερόν εναγκαλισμός με την άδεια ταμειακή παράλληλης ενατένισης για τις εποχές που αυτή θα ξαναγεμίσει- ω θεε της αγοράς μαζί με την παναγία και τον χριστό κάντε το θαύμα σας επιτέλους δεν αντέχουμε άλλες αναδουλειές)αφού ταξίδεψε σε 200 χώρες ,αφού συνομίλησε με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και γνώρισε εκατοντάδες πολιτισμούς,αφού μύρισε τον αέρα και τις θάλασσες στα ανατολικά δυτικά βόρεια και τα νότια του μικροκοσμού της , απεφάνθη:Η Ελλάδα είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου.
Και να σου ξανά η παιδική χαρά της κίβδηλης υπερηφάνειας που σαν αποτέλεσμα έχει την ηρωική έξοδο της γαλανόλευκης στο μπαλκόνι με σκοπό να μαρκάρει (τι άλλο)ξανά και ξανά τα όρια της ιδιοκτησίας, δηλαδή αυτό που εννοεί πραγματικά κάθε γνήσια Ελληνίδα και κάθε γνήσιος Ελληνας· αμφότεροι πιστοποιημένοι με σφραγίδες κρατικής γνησιότητας και εμβολιασμένοι με δόσεις εθνικιστικής ντόπας ώστε βρισκόμενοι σε διέγερση να τσακίσουν τις επιθέσεις του ανθελληνισμού,ως Ελλάδα.
Κι αν μερικά μέτρα από την ιδιοκτησία της χάσκει ένα τεράστιο βουνό από σκουπίδια ,κι αν τα κανονικά βουνά γύρω της μετατρέπονται σε τοπία σεληνιακής ασχήμιας ,κι αν η άγρια ζωή γίνεται στόχος του κάθε φανατικού χομπίστα ,κι αν πίνει το αίμα των υπαλλήλων της,κι αν ολόκληρη την κοινωνία την έχει χεσμένη εκτός φυσικά από τους πελάτες του μαγαζιού της ,σημασία τίποτα από αυτά δεν έχει.
Φτάνει που τώρα στα ζόρικα είδε το φως το αληθινό και άρχισε να στήνει δεκάδες κρεμάλες για χιλιάδες μελλοθάνατους κάνοντας το αγιασμένο της καθήκον απέναντι στην πατρίδα. Φτάνει τα θύματα να είναι οι άλλοι, δηλαδή όσοι δεν έχουν το ίδιο χρώμα ,το ίδιο σεξ,το ίδιο εθνόσημο ,τα ίδια κοινωνικά παράσημα ,τα ίδια πιστεύω,την ίδια θρησκεία και γιατί όχι ,όσοι δεν της κάθονται καλά στο στομάχι ,όσοι δεν της κάθισαν στο κρεβάτι,όσους δεν γουστάρει τη φάτσα τους,όλους όσοι την ανταγωνίζονται στην αγορά.
Με το που τα κέρδη της έφτασαν στο ναδίρ και η ιδιοκτησία άρχισε να παίζει κρυφτό με τις κατασχετικές ορέξεις των τραπεζών ,ήρθε η ώρα της σβάστικας. Αυτής που τόσο καλά έκρυβε κάτω από ψεύτικα χαμόγελα όλο το προηγούμενο διάστημα.
Σπρωγμένος στην επιφάνεια κυρίως χάρη στο αδιανόητο για δυτικό κράτος μπαράζ ρητορικής ρατσιστικού μίσους, ο ναζισμός απέκτησε ένα οικείο κοινωνικό προφίλ:την lifestyle εκδοχή της χαβούζας όπου όλα τα σκατά χωράνε μέσα . Χωράει η ιδιοκτήτρια, άρα χωράει και η πνευματική της αρρώστια .Χωραει η πολιτική αποσυμφόρηση των διάσημων λυμάτων στα πρωϊνάδικα ,άρα χωράει και ο σιχαμερός κομφορμισμός τους.
Βέβαια τις καλές εποχές της κατανάλωσης όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι στα κλαρινοπάρτι. Από τις άγιες νύχτες των δημάρχων μέχρι τα επαρχιακά σκυλάδικα :όλοι ήμασταν μια ωραία και ευτυχισμένη παρέα που περνούσε καλά και ακόμα καλυτερότερα ,από την στιγμή που θα έσκαγε μύτη το απαραίτητο συνεργείο της ελεύθερης ραδιοφωνίας & τηλεόρασης να τραβήξει πλάνα.ΧΑΜΟΣ!
Τις καλές εποχές δεν πείραζε κανέναν νοικοκύρη η “παράνομη είσοδος χωρίς χαρτιά”.Λεφτά μπορούσαν κι έβγαζαν από τα θύματα του traficking και τους “μπάρμπα θωμάδες” των γειτονικών χωρών,όχι τα σημερινά χάλια.
ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ(η γνωστή περιφραγμένη ιδιοκτησία σε κλίμακα εκατομμυρίων στρεμμάτων).Στην εποχή της επικρατούσας οικονομικής συνδιαλλαγής ως το μοναδικό αντίρροπο σε κάθε ανθρώπινη διεπαφή ,μόνο οι φέροντες τον τίτλο τουρίστας ή επενδυτής, είναι ευπρόσδεκτοι ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΟΥ.
Η εγχώρια (παπ)αριά φυλή- απεδείχθη σκέτο παπαρία και καθόλου αρία – με μπροστάρηδες τους απόπατους της νυχτερινής μαφίας ,τους μπράβους των εφοπλιστών,τους (αντισυστημικούς!) κολλητούς της εγχώριας θεσμικής νομιμότητας, αυτούς που δεν διστάζουν να μπήξουν το μαχαίρι σε κάθε λιωμένο από την Νατοϊκή ερπύστρια πρόσφυγα(για τέτοιες αντρούκλες μιλάμε),παρ ολίγον να τα κατάφερνε ,αν δεν βιάζονταν τόσο να ξεκινήσει την εθνοκάθαρση.
Το γεμάτο λιπαρά μυαλουδάκι της ιδιοκτήτριας, δεν κατάφερε ποτέ να επεξεργαστεί κάτι παραπάνω από τα ετοιματζιδικα που την τάισαν οι διοικούντες της χώρας που έτυχε να γεννηθεί, γιαυτό και ως άμωμη γνώστρια των πάντων της απέδωσε το λαμπρό βραβείο της ομορφότερης χώρας με συνοπτικές διαδικασίες, αγνοώντας πως την ομορφιά ή την ασχήμια την καθορίζει σχεδόν αποκλειστικά η ανθρώπινη δραστηριότητα εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια. Και τι γαμάτη (κυριολεκτικά) ανθρώπινη δραστηριότητα!
Κούκλα μου να αγιάσει το στόμα σου και μέρες που ναι , να σ’ έχει ο θεός κ όλη η αγιασμένη ρασοφάρα γερή,για να κλωτσάς με αποφασιστικότητα τους “βρωμιάρηδες” της πατρίδας ΣΟΥ.

Απο: Ώρα κοινής ανησυχίας 

Πηγή: Νούμερο ΙΙ

Η παγκόσμια μέρα της καριόλας που τα 'θελε ο κώλος της

Θα σας πω μερικές από τις συνηθισμένες φράσεις και κουβέντες μεταξύ ανδροπαρεών κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους μια ευπαρουσίαστη γυναίκα: Καριόλα, πόρνη, πουτάνα, μουνάρα, να σου σκίσω την πατάρα, πωπω τι κωλάρα είσαι εσύ.
Αυτές είναι οι μόνιμες επωδοί «θαυμασμού» προς το ωραίο φύλο από παντελώς άγνωστα της σερνικά. Αυτά λούζεται κάθε γυναίκα που η εμφάνιση της φτουράει. Στο δρόμο, μέρα, νύχτα, ένας ανελέητα ισοπεδωτικός σεξιστικός πόλεμος.
Και ενώ οι gay κάναν περήφανες παρελάσεις, η ξανθιά δασκάλα πρέπει να ντρέπεται που είναι γυναίκα. Και οι κακοποιημένες πρέπει να τη ρουφάν όλη την κακοποίηση στο σπίτι τους και να ντρέπονται που είναι θύματα. 
Ενώ πύρινοι λόγοι εκτοξεύονται κατά του ρατσισμού, ο σεξισμός, η πιο οικουμενική μορφή ρατσισμού παραμένει στο απυρόβλητο από μεγάλα τμήματα της ένοχης κοινωνίας.
Πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι Έλληνες είναι σεξισταριά του κερατά.
Προέρχονται από κοινωνίες της προίκας, του εθίμου του ματωμένου σεντονιού της πρώτης νύχτας του γάμου, των αυστηρών ποινών κατά της γυναικείας μοιχείας, του συνοικεσίου που καταργούσε την ελεύθερη βούληση των γυναικών και μιας θρησκείας που θεωρούσε την Εύα πηγή της αμαρτίας και επέβαλε σεξουαλικό έλεγχο μέσω της προγαμιαίας αγαμίας.
Και αυτό δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ο γάμος παραμένει σε πολλές περιπτώσεις μορφή θεσμοθετημένης δουλείας. Η γυναίκα παραμένει σε πολλές περιπτώσεις οικιακή δούλα και παιδομηχανή, αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης,
Οι ροές πληθυσμών από μισογυνικές κουλτούρες δεν βοήθησαν και ούτε ποτέ θα βοηθήσουν στην αντίληψη της ισότητας των φύλων.
Ο σεξισμός και η κάθε μορφής βία απέναντι στις γυναίκες είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία: στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, παντού οι γυναίκες είναι θύματα ενός στην καλύτερη περίπτωση ψυχολογικού πολέμου ο οποίος συγκαλύπτει από μια σαδιστική και διεστραμμένη ομερτά.
Η χυδαιοποίση της θηλυκότητας βρίσκεται παντού και σχεδόν πουθενά η υπεράσπιση του αυτόβουλου της γυναικείας σεξουαλικότητας και προσωπικότητας, αν εξαιρέσουμε κάτι ΜΚΟ και κάτι κρατικές υπηρεσίας που υπάρχουν για το φαίνεσθε.
Ακόμη θυμάμαι με αηδία τον «κορυφαίο» μυρ-εικαστικό Τσόκλη να λέει στον τηλεοπτικό αέρα που ο βιασμός γίνεται λόγω της πρόκλησης του θύματος.
Όλοι τα ξέρουμε, πολλοί τα κάνουμε, λίγοι μιλούνε. Και η εγκληματική οργάνωση των σεξιστών παραμένει όχι μόνο ελεύθερη αλλά και προκλητική όπως πάντα. Περισσότερο από πάντα:
Η κρίση, μάλιστα, πάλι αυτή η αναθεματισμένη κρίση ανέβασε την κακοποίηση στα ύψη: 47% πάνω η κακοποίηση των γυναικών σε αυτή τη χώρα της ανάπτυξης.
Ο άντρας βλέπετε,  ο άντρας ο σωστός, δεν έχει πλέον τα φράγκα για να ξενοπηδάει αντί λούσων, ούτε καν για να πηγαίνει στα κωλάδικα ή και στα μπουρδέλα.
Και ξεσπάει στη σύντροφο να της δείξει πόσο άντρας είναι λες και το υψωμένο χέρι είναι προέκταση του μαραζωμένου ανδρισμού του.
Παγκόσμια μέρα κατά της κακοποίησης σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω για να φάνε περισσότερο ξύλο και βιασμό οι γυναίκες, μην τους μπουν και ιδέες.
Δεν είστε οι μόνες και είστε μόνες. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να γίνεται νέες Λυσιστράτες.
Αφήστε τα αρχίδια άκληρα.
Στείρα όσο στείρα είναι η ψυχή τους.
Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας: Δεν είναι αγάπη που δεν έχει τρόπος να εκφραστεί αυτό που σας κάνουν. Είναι μίσος. Πηχτό και μαύρο η κακοποίηση τους. 
Μην τους δικαιώνετε με την καρτερικότητα σας. Δε θα αλλάξουν ποτέ.
Αντίθετα, θα κάνουν τα παιδιά σας σαν τα μούτρα τους.
Αποκλείστε τους. Απορρίψτε τους. Εγκαταλείψτε τους. 
Και θα είστε μόνες. Απέναντι στις οικογένειες τους, στις γνωστές σας που θα έχουν κάτι πρόστυχο να πουν για τον αγώνα σας για την αξιοπρέπεια σας, στα αρχίδια της γειτονιάς που θα σας πουν πουτάνα. Έτσι κι αλλιώς, πουτάνα σας έλεγαν και πριν.
Όσο και να παλεύουν κάποιοι άντρες για να αλλάξει, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν οι γυναίκες, η πηγή της ζωής, δεν πάρουν τη ζωή τους στα χέρια της.
Τέτοια μέρα που είναι, εύχομαι μονάχα καλή δύναμη κα καλή τύχη σε όσες τουλάχιστον το επιδίωξαν.
Στους αρκετούς σεξιστές συμπολίτες μου, να σταθώ με «ευαισθησία» στο πρόβλημά τους που εξάγουν στα πιο αδύναμα μυϊκά θηλυκά και να τους πω πως όσο και αν δείρουν, ανίκανοι θα παραμείνουν. Αν όχι σωματικά, τότε σίγουρα πνευματικά.

Πέτρος Αργυρίου 


Πηγή:
Άγρια Ζώα

Ένα σύστημα που τρέφεται από την απουσία σκέψης

Οι συγκρούσεις που χωρίζουν τον λαό είναι κατά τρόπο παράδοξο αυτές που τον ορίζουν σαν υπολειμματικός ορισμός.
Εφέτος στην εορτή της 28ης Οκτωβρίου κυριάρχησε η διένεξη για το ποιος είπε το ΟΧΙ το 1940.
Πίσω από αυτή τη συζήτηση η αναζωπύρωση του δήθεν νεοφασισμού και η επικαιρότητα.
Θυμήθηκα ότι πριν τριανταπέντε χρόνια, εν μέσω αποκαταστημένης δημοκρατίας, με κάλεσε ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου όπου φοιτούσε ο γιος μου για να μ’ ενημερώσει δασκαλίστικα ότι ο οκταετής μαθητής του και γιος μου είχε γράψει στην έκθεση για την επέτειο ότι το ΟΧΙ το είχε πει ο ελληνικός λαός και όχι ο δικτάτορας.
Πήρε την απάντηση που του έπρεπε.
Ψάχνουν όλοι και απορούν παπαγαλίζοντας διάφορες ηλιθιότητες για «αυγά του φιδιού» και άλλες βλακείες.
Αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν, γιατί πολλοί έχουν κάνει την άγνοια επάγγελμα, ότι ο φασισμός είναι στη φύση του ανθρώπου σαν αντίληψη. Ο Μουσολίνι δεν έκανε τίποτε άλλο από το να συστηματοποιήσει αυτή την αντίληψη. Η αντίληψη του αμαθούς και φοβισμένου ατόμου που θεωρεί ότι μπορεί να βάλει τάξη με τη βία, όχι μόνο στον χαοτικό κόσμο που τον περιβάλλει, αλλά κυρίως στον εκτός ελέγχου εγκέφαλό του.
Ψάχνουν πώς μορφώθηκε η Χρυσή Αυγή, αλήθεια, τι ελληνικούρα που είναι η λέξη «μόρφωμα» που αφορά σε σχήμα κι όχι έννοια.
Θα πρέπει να ψάξουν στα στεγανά της ελληνικής κοινωνίας. Εκεί εμποδίζεται η ελευθερία της σκέψης, εκεί καλλιεργείται ο συναθροιστικός και παπαγαλίζων νους. Τα στεγανά αυτά είναι η εκκλησία, το σχολείο και ο στρατός. Εκεί γίνεται τόσο η αναπαραγωγή όσο και η εκκόλαψη των «αυγών του φιδιού».
Βέβαια ζούμε σε αστικό σύστημα, αλλά και σε κάθε σύστημα κοινωνικής συμβίωσης φτιαγμένο από τον άνθρωπο, ο φασισμός θα γεννιέται και θα αναπτύσσεται αφού δεν είναι προϊόν της πολιτικής αστοχίας, αλλά προϊόν του πρωτόγονου τρόπου αντίληψης του κόσμου. Ένα έθνος μεταναστών ανακαλύπτει ότι εχθροί είναι οι μετανάστες. Πάντα είναι εύκολο να εφευρεθούν σαν αιτίες κάποιοι εχθροί που προκαλούν τις αποτυχίες μας.
Τα στεγανά ίσως είναι άξια να μελετηθούν για να αποκαλυφθούν επιτέλους τα αίτια της καταραμένης, ενδημικής ελληνικής εμφύλιας σύγκρουσης. Ας ερευνηθεί από πού πηγάζει η εθνική σχιζοφρένεια. Το πραγματικό όπιο των λαών είναι η ανιστόρητη άγνοια. Ο δικέφαλος, λάβαρο της εκκλησίας, η ξενομανία αλλά και η ξενοφαγία, ο ευρωπαϊκός λακεδισμός, η φοροκλοπή. Έφυγαν άραγε οι Τούρκοι; Ή μήπως είναι ακόμα εδώ; Οι κοτζαμπάσηδες πάντως είναι αμετακίνητοι, ο βυζαντινισμός παρών.
Έμειναν και τα πατσατζίδικα και τα κεμπάπ, το μπαξίσι, το χαράτσι, οι νταβατζήδες και βεβαίως ο…λουφές, ελληνιστή το φακελάκι. Εδώ δυστυχώς βρισκόμαστε και είναι εθνικά επείγον να προχωρήσουμε.

Κωστής Δεστέφανος
http://kostisdestefanos.blogspot.co.at/2013/11/2112013_2.html