Ένα σύστημα που τρέφεται από την απουσία σκέψης

Οι συγκρούσεις που χωρίζουν τον λαό είναι κατά τρόπο παράδοξο αυτές που τον ορίζουν σαν υπολειμματικός ορισμός.
Εφέτος στην εορτή της 28ης Οκτωβρίου κυριάρχησε η διένεξη για το ποιος είπε το ΟΧΙ το 1940.
Πίσω από αυτή τη συζήτηση η αναζωπύρωση του δήθεν νεοφασισμού και η επικαιρότητα.
Θυμήθηκα ότι πριν τριανταπέντε χρόνια, εν μέσω αποκαταστημένης δημοκρατίας, με κάλεσε ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου όπου φοιτούσε ο γιος μου για να μ’ ενημερώσει δασκαλίστικα ότι ο οκταετής μαθητής του και γιος μου είχε γράψει στην έκθεση για την επέτειο ότι το ΟΧΙ το είχε πει ο ελληνικός λαός και όχι ο δικτάτορας.
Πήρε την απάντηση που του έπρεπε.
Ψάχνουν όλοι και απορούν παπαγαλίζοντας διάφορες ηλιθιότητες για «αυγά του φιδιού» και άλλες βλακείες.
Αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν, γιατί πολλοί έχουν κάνει την άγνοια επάγγελμα, ότι ο φασισμός είναι στη φύση του ανθρώπου σαν αντίληψη. Ο Μουσολίνι δεν έκανε τίποτε άλλο από το να συστηματοποιήσει αυτή την αντίληψη. Η αντίληψη του αμαθούς και φοβισμένου ατόμου που θεωρεί ότι μπορεί να βάλει τάξη με τη βία, όχι μόνο στον χαοτικό κόσμο που τον περιβάλλει, αλλά κυρίως στον εκτός ελέγχου εγκέφαλό του.
Ψάχνουν πώς μορφώθηκε η Χρυσή Αυγή, αλήθεια, τι ελληνικούρα που είναι η λέξη «μόρφωμα» που αφορά σε σχήμα κι όχι έννοια.
Θα πρέπει να ψάξουν στα στεγανά της ελληνικής κοινωνίας. Εκεί εμποδίζεται η ελευθερία της σκέψης, εκεί καλλιεργείται ο συναθροιστικός και παπαγαλίζων νους. Τα στεγανά αυτά είναι η εκκλησία, το σχολείο και ο στρατός. Εκεί γίνεται τόσο η αναπαραγωγή όσο και η εκκόλαψη των «αυγών του φιδιού».
Βέβαια ζούμε σε αστικό σύστημα, αλλά και σε κάθε σύστημα κοινωνικής συμβίωσης φτιαγμένο από τον άνθρωπο, ο φασισμός θα γεννιέται και θα αναπτύσσεται αφού δεν είναι προϊόν της πολιτικής αστοχίας, αλλά προϊόν του πρωτόγονου τρόπου αντίληψης του κόσμου. Ένα έθνος μεταναστών ανακαλύπτει ότι εχθροί είναι οι μετανάστες. Πάντα είναι εύκολο να εφευρεθούν σαν αιτίες κάποιοι εχθροί που προκαλούν τις αποτυχίες μας.
Τα στεγανά ίσως είναι άξια να μελετηθούν για να αποκαλυφθούν επιτέλους τα αίτια της καταραμένης, ενδημικής ελληνικής εμφύλιας σύγκρουσης. Ας ερευνηθεί από πού πηγάζει η εθνική σχιζοφρένεια. Το πραγματικό όπιο των λαών είναι η ανιστόρητη άγνοια. Ο δικέφαλος, λάβαρο της εκκλησίας, η ξενομανία αλλά και η ξενοφαγία, ο ευρωπαϊκός λακεδισμός, η φοροκλοπή. Έφυγαν άραγε οι Τούρκοι; Ή μήπως είναι ακόμα εδώ; Οι κοτζαμπάσηδες πάντως είναι αμετακίνητοι, ο βυζαντινισμός παρών.
Έμειναν και τα πατσατζίδικα και τα κεμπάπ, το μπαξίσι, το χαράτσι, οι νταβατζήδες και βεβαίως ο…λουφές, ελληνιστή το φακελάκι. Εδώ δυστυχώς βρισκόμαστε και είναι εθνικά επείγον να προχωρήσουμε.

Κωστής Δεστέφανος
http://kostisdestefanos.blogspot.co.at/2013/11/2112013_2.html