Τελικά το κράτος λειτουργεί;

Η πρόταση «Το κράτος στην Ελλάδα δεν λειτουργεί» είναι το μεγαλύτερο ψέμα, το μεγαλύτερο παραμύθι που έχει ακουστεί ποτέ σε αυτή τη χώρα. Με αυτό μεγαλώσαμε όλοι, το αφομοιώσαμε από μικρά παιδιά και το επαναλαμβάνουμε σήμερα σε κάθε ευκαιρία. Ισχύει; Ασφαλώς και όχι.
 

Αν θέλει κανείς να ταυτίσει το κράτος με μια γραφειοκρατική μηχανή της οποίας οι εργαζόμενοι αργοπορούν ή είναι αγενείς τότε έχουμε μια εσφαλμένη εικόνα για το τι είναι κράτος. Αν πάλι μείνουμε στο γενικό, ότι το κράτος είναι η αστυνομία, η εφορία, τα δικαστήρια, τα σχολεία και τα νοσοκομεία, πάλι λάθος κάνουμε.

Το Κράτος, έλεγαν ο Μαρξ κι ο Ένγκελς το 1848, δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιτροπή διαχείρισης των υποθέσεων της αστικής τάξης. Για να το κάνουμε λίγο πιο λιανά κράτος δεν είναι η ουρά στις εφορίες. Κράτος είναι αυτό που δεν μπορούν ή δεν χρειάζεται να κάνουν άμεσα οι καπιταλιστές. Θες παραδείγματα: Είσαι καπιταλιστής και θα έχεις συμφέρον από ένα πόλεμο. Δεν μπορείς να φτιάξεις ιδιωτικό στρατό και να πας να πολεμήσεις έναν άλλο στρατό σε μια ξένη χώρα. Όμως αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει το κράτος σου για σένα. Θα σου φτιάξει στρατό, θα τον εκπαιδεύσει, θα τον εξοπλίσει και θα τον στείλει να πολεμήσει όταν χρειάζεται να σου ανοίξει δρόμο για τα πολυπόθητα πετρέλαια.

Θέλεις άλλο παράδειγμα; Είσαι εταιρία εξόρυξης χρυσού και θέλεις να αρπάξεις για μισό κομμάτι ψωμί τόνους από χρυσάφι; Δεν μπορείς να το κάνεις αν δεν έχεις κάποιον να νομοθετεί για σένα, να χτυπάει όσους διαμαρτύρονται και να φυλάει τις εγκαταστάσεις σου.

Είσαι βιομήχανος; Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να μειώσεις το κόστος της επιχείρησής σου. Εκεί έρχεται το κράτος να σου χαρίσει χρέη, να σε φοροαπαλλάξει και όταν χρειαστεί να κόψει μισθούς και δικαιώματα των άτακτων εργαζομένων.

Τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά ένα από όλα είναι το πιο χαρακτηριστικό, ιδιαίτερα τις μέρες μας εδώ στην Ελλάδα. Το παράδειγμα των εφοπλιστών. Αν είσαι εφοπλιστής έχεις για κάποιο λόγο, όλα τα προνόμια, όλες τις ανέσεις και όλο το κράτος να λειτουργεί για σένα. Θέλεις φοροαπαλλαγές; Πάρε ένα καράβι φοροαπαλλαγές! Θέλεις εργασιακές σχέσεις λάστιχο; Πάρε άρση καμποτάζ. Θέλεις φτηνό εργατικό δυναμικό; Εκεί το κράτος θα χρειαστεί και λίγο από παρακράτος για να σε βοηθήσει αλλά η δουλειά σου θα γίνει. Θέλεις αστυνόμευση; Πάρε όσους λιμενικούς, όσους ματατζήδες και όσους ΟΥΚάδες χρειάζεσαι. Αν παρά τα όσα έχεις ήδη πάρει, υπάρχουν και κάποιοι που εξακολουθούν να αντιστέκονται, κυνήγησέ τους μέχρι να πατήσουν μαύρο χιόνι. Το κράτος σου δίνει όλα τα απαραίτητα εργαλεία. Ένα από αυτά είναι η δικαιοσύνη. Μηνύσεις σε συνδικαλιστές χωρίς λόγο, απλά για εκφοβισμό.

Τώρα όμως είμαστε στην εποχή στην οποία το κεφάλαιο επιτίθεται χωρίς προκάλυμμα. Η απόφαση του δικαστηρίου για την ποινή φυλάκισης των Πέτρου και Παύλου Πουντίδη, συνδικαλιστών της Ζώνης, είναι ενδεικτική των νέων ηθών. Είναι ενδεικτική του που στόχευε πραγματικά το κράτος όταν έκανε πως κυνηγάει το παρακράτος.  Δεν είναι βέβαια η μοναδική περίπτωση. Τις τελευταίες μέρες κόσμος σέρνεται για ψύλλου πήδημα στα δικαστήρια και στα τμήματα. Συλλήψεις και προσαγωγές ακόμα και μαθητών είναι πια καθημερινό φαινόμενο.

Όποιος μιλάει για δήθεν ανεξάρτητη δικαιοσύνη, τυφλή και αμερόληπτη ζει σε λάθος πλανήτη. Η δικαιοσύνη είναι ένας ακόμα βραχίονας του συστήματος, η καρδιά του οποίου χτυπάει για αυτούς με το κακόηχο όνομα που παραπέμπει σε εποχές, περίπου πριν έναν αιώνα τέτοιες μέρες , τους αστούς. Το κράτος υπάρχει για να κάνει τις δουλειές τους. Δεν θα μπορούσαν να αποφασίζουν μόνοι τους οι καπιταλιστές για την ποινή που θα έχει όποιος αντιστέκεται στην εξουσία τους. Το κάνουν μέσω του κράτους αφού αυτό τους δίνει τον μανδύα της δήθεν αντικειμενικότητας. Δεν θα μπορούσαν να αποφασίζουν μόνοι τους για το πόσο θα φοροαπαλλάσονται. Θα χτυπούσε άσχημα. Γι’ αυτό το κάνουν γι’ αυτούς οι υπάλληλοί τους.

Μακάρι να μη λειτουργούσε το κράτος. Θα σήμαινε ότι δεν το έχουμε ανάγκη γιατί έχουμε εξαλείψει τις ταξικές διακρίσεις και καμία τάξη δεν καταπιέζει μια άλλη. Αυτή η στιγμή όμως αργεί. Ή μήπως όχι;

Πηγή: http://2310net.wordpress.com/2013/11/01/